Aby stworzyć pożądane efekty świetlne, projektanci oświetlenia muszą znać różne parametry, które określają kolor białego światła. Skorelowana temperatura barwowa (CCT) służy do wskazania wyglądu barwowego (lub temperatury) białego światła. Wartości CCT wskazują na pozorne „ciepło” lub „chłód” emitowanego światła. Oświetlenie o wartości CCT pomiędzy 2700 K a 3000 K emituje więcej światła z obszaru barw żółtej, pomarańczowej i czerwonej widma i dlatego wydaje się nieco czerwonawe, co daje poczucie ciepła. Z drugiej strony, oświetlenie o wartości CCT równej 4000 K i większej emituje z obszaru „niebieskiego” widma i dlatego wydaje się bardziej chłodne. Jednak sam parametr CCT nie w pełni określa światło białe, ponieważ dwa źródła światła o tej samej wartości CCT mogą się wizualnie bardzo od siebie różnić. To dlatego, że dokładne położenie współrzędnych chromatyczności również przyczynia się do percepcji bieli.
Wskaźnik oddawania barw (CRI), to parametr, który wskazuje jak mniej więcej zbliżone są kolory obiektów w momencie, gdy oświetlane są przez źródło testowe i w porównaniu do oświetlenia referencyjnego. CRI 100 jest wartością maksymalną, co oznacza, że światło, o którym mowa jest jak najbardziej zbliżone do referencyjnego źródła światła. CRI o wartości 100 posiada np. światło słoneczne. Niższe wartości CRI wskazują, że niektóre kolory mogą wyglądać inaczej w porównaniu z oświetleniem odniesienia.
Innym parametrem, który jest obecnie standaryzowany w ramach CIE i jest blisko powiązany z CRI, jest indeks Colour Gamut Index (CGI). Kolory elementu oświetlanego przez źródło światła o wysokim CGI (CGI> 100) będą w większości wyglądały na bardziej nasycone, podczas gdy kolory obiektu oświetlonego za pomocą niższego źródła światła CGI (CGI <100) będą wydawały się mniej nasycone. Podczas gdy CRI wskazuje tylko na różnicę w wyglądzie koloru między źródłem testu a źródłem światła odniesienia, CGI: wskazuje na nasycenie koloru.